آموزش پیانو – جلسه سوم

در این بخش ابتدا به نواختن صحیح نان لگاتوی نت ها می‌پردازیم و اینکه دستها چگونه می توانند آزادانه با شکل و پوزیشن درستی حرکت کنند ‌ .
بهترین انگشت برای شروع نان لگاتو ها ، انگشت سوم هست . به دلیل این که بلندتر و قوی‌تر از انگشت های دیگر است و وقتی که این الگو در انگشت سوم جا افتاد ، می‌توانیم با انگشت دوم ، چهارم ، پنجم و اول به ترتیب منتقلش کنیم . پس اول این اتفاق با انگشت سوم می افتد و به ترتیب انگشتان دوم ، چهارم ، پنجم و اول .

شیوه صحیح نواختن نان لگاتو

در جلسات قبلی گفتیم که مچ نباید تغییر داشته باشد ‌ . نه زاویه منفی به سمت پایین داشته باشد و نه زاویه مثبت به سمت بالا باشد . البته ممکن است که در یک سری از قطعات به خصوص انتهای جملات ، لازم باشه که مچ به سمت بالا برداشته شود و از شستی ها جدا شود. یا مثل هوروویتز که زاویه دستش در خیلی از پاساژها به سمت پائین هست . اما فراموش نکنیم که هورویتز یک نابغه و استثنا در تاریخ نوازندگی پیانو میباشد .برای شکل صحیح اجرای نان لگاتو ها ، مچ به حالت صاف قرار می‌گیرد و Touch انجام می‌شود و بعد از اینکه ارزش زمانی تمام شد ، به سمت بالا برداشته می‌شود . تفاوت بین لگاتو و نان لگاتو روی کلاویه پیانو ، نگه داشتنشان هست . یعنی اگر قرار باشد ، آرپژ دو ماژور با انگشت ((یک دو یه پنج )) لگاتو اجرا بکنیم ، انگشت یک را زمانی اجازه دارم بردارم که انگشت دوم را روی نت بعدی ببرم تا این اتصال شکل بگیرد . اما در اجرای نان لگاتو ، هر کدام از کلاویه ها بعد از این که ارزش زمانی آنها تمام شد ، برداشته می شوند و بعد سراغ کلاویه بعدی میرویم . برداشتن دست نباید با ساعد باشد بلکه از طریق مچ باید انجام شود . پس مرحله اول مچ صاف باشد ، Touch انجام شود و بعد از اینکه ارزش زمانی مثلا به اندازه یک اندازه یک نت سیاه یا سفید یا گرد تمام شد ، مچ کمک کند که دست برداشته شود . نت بعدی که می خواد Touch شود ، دوباره باید با زاویه صحیح قرار بگیرد یعنی نباید با مچ بالا به سمت کلاویه‌ی بعدی رفت .برای انگشت پنجم ، به واسطه کوتاه بودنش به نسبت بقیه انگشتان ، مچ می‌تواند یک زاویه کوچک به سمت راست داشته باشد.بعد از این که در دست راست این تسلط وجود آمد ، دست چپ باید همین روش تمرین را به ترتیب با انگشت (( سه ، دو ، چهار ، پنج و یک )) انجام دهد .دو دلیل وجود دارد برای حرکت مچ (( نان لگاتو ))
یکی اینکه باعث میشه که نوازنده در همین لول و در همین سطح ، عادت کند به اینکه دستی رها داشته باشد . متاسفانه در خیلی از سیستم‌های منسوخ شده یا بهتره بگیم قدیمی‌تر ، این اتفاق نمی‌افتد و نوازنده در یک پوزیشن خیلی بسته شروع میکنه به اجرا کردن و همیشه عادت میکند انگشت اول ، نت دوی میانه را لمس کند و بقیه انگشتان در کنارش قرار می‌گیرند تا انگشت پنجم که روی نت سل جای دارد و در دست چپ هم همینطور انگشت پنجم نت دو را لمس می‌کند و بقیه انگشتان در کنار آن تا انگشت اول که روی نت سل قرار می‌گیرد. اما در این متد شما یاد میگیرید هر کدام از انگشتانتان توانایی اجرای هر کلاویه‌ای و هر نتی را داشته باشد .

تمرین شماره دوم

قرار است همان اتفاق در دست راست و دست چپ با همان چیدمانِ شماره انگشتان بیوفتد . در درس دوم ، نت های چنگ داریم و شمارش بر اساس نت چنگ به شدت توصیه می‌شود که هر کدام از نتها را بتوانیم خردشان کنیم. هر کدام از نت ها را با شمارش یک وَ  دو وَ مینوازیم .ده انگشت باید درس را تجربه کند . یعنی حداقل روزانه ده بار هر بار با یک انگشت جداگانه حرکت نان لگاتو را رعایت کنیم .بعد از تسلط در ده انگشت ، بصورت مجزا ، باید دو دست همزمان را به بازی دعوت کنیم . یعنی درسهایی را تمرین کنیم که برای دو دست نوشته شده‌اند .درس سوم که روی حامل مضاعف نوشته شده باید دو دست فقط با یک انگشت بازی کنند . مثلا کل درس فقط انگشت سوم . با شمارش آن هم صدای بلند ، تمرین کنید . یک وَ  دو وَ  سه وَ  چهار وَ .  نتهای سیاه در کنار نتهای سفید ، ماهیت این درس را تشکیل می‌دهند . انتقال صدا از دست راست به دست چپ باید خیلی طبیعی انجام شود . اصوات نباید سریع به هم وصل شوند . با آرامش بنوازید .بعد از تسلط با انگشت سوم در هر دو دست ، روی انگشت دوم متمرکز شوید و کل درس را فقط با انگشت دوم بنوازید.و به همین ترتیب تمام انگشتها را در این بازی درگیر کنید . این شکل دست بایستی کم کم برای نوازنده جا بیوفتد . (( یعنی Touch و رهایی مچ و دوباره وضعیت صحیح مچ )) درس چهارم را هم به همان شیوه درس سوم در ده انگشت جداگانه روزانه ده بار تمرین کنید .بعد از این چهار درس با انگشتان یکسان ، به درسهایی میرسیم که شماره انگشتان متغیر و متنوع تر می‌شوند . در درس پنجم نت می در دست چپ انگشت سوم است و باید انگشت دوم نت فا را لمس کند و به همبن ترتیب باید شماره انگشتان را مدام زیر نظر داشته باشیم .