فرانتس شوبرت و سونات در ر ماژور

فرانتس شوبرت

(( ۱۷۹۷_ ۱۸۲۸ )) اتریش
شوبرت یکی از منزوی ترین آهنگسازان بزرگ به شمار می‌آید. با آنکه پیانو را به خوبی می نواخت ، هیچگاه کنسرتی برگزار نکرد و دل به این خوش می‌داشت که می توانست برای ساخت موسیقی از پیانوی که در دسترسش قرار داده بودند استفاده کند . باید او را از آفرینندگان سبک رمانتیک در پیانو دانست و تاثیرش در این عرصه انکارناپذیر است . البته این تأثیر بیشتر مرهون بخش‌های آکومپانیمان یا همراهی پیانو در بیش از ۶۰۰ آوازی است که ساخته ‌، تا آثار منحصراً پیانویی اش (( در واقع این مجموعه همراهی ها را باید فرم جدیدی در موسیقی اروپا قلمداد کرد )). در این آوازها ، او پیانو را به مرتبه‌ای برابر با صدای انسان رسانید و مهمتر از آن ، هنر توصیف ملهم از متن اشعار را ارتقای بی‌سابقه‌ای بخشید. هنری که بر قطعات توصیفی و کوتاه آهنگسازان رمانتیک ، تاثیر بی اندازه‌ای برجاگذاشت. برخلاف آثار پیانویی ، شماری از آوازهایش ، حتی در زمان حیات او ، شهرت بسزایی یافتند. شومان و لیست اولین کسانی بودند که به سبک شاعرانه‌‌یِ این شیوهِ همراهی پی بردند و از این رو بود که لیست ۵۰ آواز او را برای پیانو تنظیم کرد . شوبرت آواز ها و آثار پیانویی اش را خود روی پیانو همراهی می کرد و خشنود از آن بود که شنوندگانِ آثارش را به دلیل لحن آواز گون بستایند .

سونات در رماژور (( D850 _ 1825 )) ؛ ساخته‌ی غول آسا در چهار موومان که اجرایش حدود ۴۰ دقیقه به طول می انجامد و از یک سو مستلزم آن است که نوازنده از مهارت و دانش کافی برای درک فرم های گسترده برخوردار باشد و از سوی دیگر شنوندگان دوستدارِ آهنگساز را خواستار است که بتوانند به اشاره‌ی ظریف شومان (( به بلندای آسمان )) آثار بزرگ شوبرت به تمامی راه برند . موومان دوم این سونات ، از جذابیت ملودیک خاصی برخوردار است . سنکوپاسیون ناب و بی نظیری ، هارمونیِ سریع و آشکار آن را همراهی می کند . کل اثر در طولِ اقامتِ سه هفته ای آهنگساز در منطقه‌ی روستایی ساخته شد . شوبرت می‌نویسد (( این مکان … حقیقتاً آسمانی است که مردمانش و همه چیزش ، مرا سخت ، مجذوب خود ساخته اند)) در سرتاسر اثر منظره‌ی رقص و آواز روستاییان در ذهن تداعی می شود ‌ .