چالش اجرا در حضور جمع – بخش سوم

برگزیده ای از کتاب فن نواختن پیانو

بخش سوم

هنگامی که روی صحنه هستیم معلومات مان درباره فرآیندهای تکنیکی نواختن پیانو به کمک ما می شتابند. برای برقراری تندای کندتر ، می توانیم اندازه حرکات بازو ، ساعد،  دست و انگشتان را بزرگتر کنیم تا برای اجرای هر یک از این حرکات اندکی زمان بیشتر صرف شود .  مکث ها را کمی طولانی تر اجرا کنید و سعی کنید آرام تر و عمیق تر نفس بکشید . باید حرکات خود را بسته به میزان تنشی که حس میکنیم تنظیم کنیم.  در واقع ، اگر کنترل کافی روی قطع داشته باشیم و آن چه را که می‌خواهیم انجام دهیم ، دقیقا بدانیم ، فوراً خواهیم توانست بر اوضاع مسلط شویم . به علاوه ،  اگر بتوانیم بر تأثیرات منفی فشار غلبه کنیم ،  حتی ممکن  است تنش ما ، با افزودن بر کیفیت بداهه نوازی که می‌تواند یک اجرا را فراموش نشدنی سازد، به عنصر مفیدی تبدیل شود .

من ادعای ارائه علاج فوری برای تمام مسائلی که در اجرای برنامه پیش می آید نمی کنم.  همه ما در اجراهای مان روزهای خوب و بد داریم . ولی مایلم عواملی را که باعث ایجاد مسائل و نیز رفع مسائل می شوند را مشخص کنم.  این عوامل منفی قابل پیش‌بینی ، عوامل تهدید کننده ای در اجرا بر روی صحنه اند . زیرا مقابله با آنها می‌تواند به همان اندازه مقابله با عوامل غیر قابل پیش بینی ، دشوار باشد . می‌توانیم انتظار اضطراب ، عدم آشنایی با پیانو و وضعیت آکوستیکی و نور سالن را داشته باشیم و با دانستن آنها ساده تر از عهده اشان  برآییم . ترس هایی که باعث احساس تهوع می‌شوند ، قابل پیش بینی هستند اما در درجه اول به عدم آشنایی  با وضعیت محیط اجرا مربوطه اند . اگر همان قطعات  چندین بار متوالی دقیقاً تحت شرایط یکسانی نواخته شوند ،  از میزان تنش و فشار به مقدار زیادی کاسته خواهد شد .به محض اینکه وضع ضربان قلب ، تنفس و سوخت و ساز بدن ما به حالت عادی برگردد، می‌توانیم مجدداً قدرت کنترل را که در اتاق تمرین خود داریم به دست بیاوریم و مانند همیشه بنوازیم . به عبارت دیگر تعداد تکرار در نواختن یک  قطعه کمک شایانی به کیفیت اجرا می‌کند.  در عمل ، نواختن قطعه به دفعات بسیار زیاد و در شرایط کاملا آشنا می تواند باعث خسته‌کننده شدن تفسیر قطعه شود . با این همه ، این وضع خیلی به ندرت پیش می‌آید و همواره می‌توان ایده‌های تفصیلی ایده های تفسیری جدیدی را تجربه کرد .

دیدیم که چگونه هیجان می تواند بر تندای اجرای یک قطعه اثر بگذارد . مهم‌تر آنکه تنش می تواند روی نحوه فرافکنی حالت قطع تاثیر داشته باشد . گاهی عوامل بازدارنده بیش از اندازه اند و نواختن بدون حالت از آب در می آید.ئ  ولی معمولاً نحوه فرافکنی و شدت احساسات اغراق‌آمیز می‌شوند . ضمناً ،  این وضع امروزه متداول است و اکثر قطعاتی که در سالن‌های کنسرت اجرا می‌شوند از این اغراق ناشی از تنش لطمه می بینند . ملودی های ساده فراتر از حد خود و توأم با هیجان نواخته می‌شوند و واضح است که این اغراق مفهوم واقعی قطعه را دچار اعوجاج می‌کنند اگر در نواختن نقاط اوج اندکی اغراق شود،  می‌توان آن را تحمل کرد . ولی ملودی های آرام از این رهگذر بیشترین صدمه را متحمل می شوند.ادامه دارد …