چالش اجرا در حضور جمع – بخش چهارم

برگزیده ای از کتاب فن نواختن پیانو

بخش چهارم

وقتی من انسان کاملا آرام و متمدنی را می‌بینم که هنگام اجرای قطعه ای با پیانو ، مثلاً اینترمتزوی آرام و ملایم برامس ،  به کلی تغییر حالت می یابد و آشفته و هیجان زده می شود ، حیرت می کنم . ناگهان تنفس او سنگین ، چشم‌هایش گرد و لبهایش جمع می‌شود ، دیافراگم ، سفت می‌شود و پای چپ شروع به مالش زمین می کند ،  شانه راست جلو می‌آید و سر به چپ و راست و بالا و پایین نوسان می کند. تمام این عوامل تحت عنوان هنرمندی ، احساسات وجد انگیز ، حالت شاعرانه و تغزلی انجام می‌شود . چقدر این کارها جنبه نمایشی دارد و چه مقدار عظیمی انرژی که با توجه به حالت قطع کاملاً غیر ضروری است صرف آنها می‌شود . باید اعتراف کرد که منظره ای است دیدنی و شنونده عامی را تحت تأثیر قرار می‌دهد . شاید در این دوران ارتباطات تصویری – تلویزیون – تمایلی برای جایگزین کردن لذات صوتی با تصویری وجود داشته باشد .

هر چند تمرین باید اساساً فعالیتی آگاهانه باشد ، ولی در اجرا در حضور جمع ترکیبی از فرآیندهای خودکار ،  نیمه خود آگاه و حداقلی از فرایند خودآگاه به کار می‌رود.  وقتی فعالیت‌های خودکار به خوبی برقرار شده باشند ،  اجزای خودجوش فی البداهه و  خلاق خود را بدون مانع ظاهر می‌سازند و پرمعنی ترین ایده‌های تفسیری در یک آن به منصه ظهور می‌رسند .  در اجرا در صحنه بخش خودآگاه مغز نباید در فرایند نیمه خودآگاه دخالت کند  ، بلکه باید به اجزای عمومی تر و جانبی بپردازد.  روی نت های منفرد و الگوهای تکنیکی تمرکز نکنید،  بلکه مراقب فرم و ساختار قطعه،  نقاط قوی و ضعیف دینامیک قطعه ،  تعلیق ها و طول توقف ها باشید.  به عبارت دیگر ،  توجه آگاهانه خود را به آن جنبه های موسیقی معطوف سازید که با عادات خودکار تداخلی ندارند.  اگر بخش خودآگاه و بازدارنده مغز با الگوهای حرکتی خودکاری که قبلاً به خوبی جا افتاده است تداخل نمایند ،  ممکن است باعث اشکال در کارت حافظه شوند.

ترتیب اولویت هایی که در یک اجرای زنده باید مراعات شوند :

تفسیر های اصیل ، شخصی و مجاب کننده که تا نهایت درجه ممکن خودجوشانه و خلاقانه باشند.

عالی‌ترین نحوه لمس شصتی ها در متنوع ترین اشکال خود.

دینامیک در گسترده ترین حد ممکن.

مکث های متناسب با شرایط آکوستیکی سالن‌کنسرت ، مکث های بیشتر بر مکث های کمتر ترجیح دارند.

تاکید روی نتها مطابق با درجه اهمیت آنها باشد.  نت های سریع و متوالی همراهی کننده ،  پاساژها و نت های پرکننده باید ملایم‌تر نواخته شوند ،  پیشاهای کوتاه و مشتقات آنها باید به عنوان اجزاء  مکمل تلقی شوند.

هیچ نتی نباید اشتباه نواخته شود ،  ولی مراقب باشید که نتهای صحیح را با واضح ترین شیوه آرتیکولاسیون بنوازید.