دانلود نت پیانو Nuvole Bianche – Ludovico Einoudi

پیانیست و آهنگساز Ludovico Einaudi در 23 نوامبر 1955 در تورین به دنیا آمد. شاید این مادرش بود که یک پیانیست آماتور بود که برای اولین بار او را با موسیقی آشنا کرد و بذرهایی را برای کاری که تبدیل به یک حرفه درخشان می شد کاشت. او شروع به تحصیل موسیقی در کنسرواتوار تورین کرد و زیر نظر آزیو کورگی در کنسرواتوار میلان فارغ التحصیل شد و سپس نزد لوچیانو بریو و دستیار او و کارلهینتس استوکهاوزن تحصیل کرد. در سال 1982 استعدادهای او باعث شد تا بورسیه ای برای جشنواره موسیقی تانگلوود دریافت کند، جایی که برای اولین بار با مینیمالیسم آمریکایی تماس گرفت. او چندین سال بعد را صرف آهنگسازی برای باله، سینما و تئاتر کرد، از جمله «Sul filo d’Orfeo» (1984)، «Time out» (1988)، «مرد وحشی» (1991)، و «سالگری». (1995)، و همچنین قطعات متعددی برای ارکستر و گروه، که در La Scala میلان، پاریس Ircam و مرکز لینکلن، در نیویورک اجرا شد.

در سال 2016 او “مرثیه برای قطب شمال” را به سفارش صلح سبز، روی یک سکوی شناور در میان یخ های اقیانوس منجمد شمالی اجرا کرد. در همان سال اولین نمایش “Dieci Notti” در تئاتر دال ورم، در میلان بود، که تبدیل به یک مجموعه کنسرت سالانه با رویدادهای ویژه شد، “برای بازگرداندن چیزی به شهری که به من بسیار داده است”. «هفت روز پیاده‌روی» که از پیاده‌روی‌های طولانی زمستانی در کوه‌ها برمی‌خیزد، یک پروژه بلندپروازانه و رویایی از هفت رکورد است که ماهانه از مارس تا اکتبر 2019 منتشر می‌شود و به همان اندازه تغییرات در اطراف همان مسیر خیالی را نشان می‌دهد، «به دنبال فرآیند خلاقانه پرپیچ و خم مانند در دخمه پرپیچ و خم، در میان اشکالی که سرما برهنه کرده است، در نوعی ماهیت شدید». همزمان با انتشار آلبوم آهنگین، او تور تالارهای اصلی آمریکایی و اروپایی، از جمله هفت برنامه متوالی فروش رفته در باربیکن لندن را از سر گرفت. همچنین در سال 2019، او موسیقی اصلی «مری گفت آنچه گفت» را در مورد زندگی و عذاب های مری استوارت به کارگردانی باب ویلسون، با بازی ایزابل هاپرت و تهیه کنندگی Theatre de la Ville de Paris نوشت. او همچنین از طرف تئاتر ماسیمو در پالرمو مأموریت یافت تا اپرای “سفر زمستانی” را با لیبرتو اصلی کولم تویبین و کارگردانی روبرتو آندو بسازد: سفری در زمستان متروک اروپای امروزی. هر دو اثر، پختگی و عمق آهنگساز را در تئاتر موزیکال تأیید می کردند.