آیا پیانیست به دست های بزرگ نیاز دارید؟ بخش دوم

دهانه دست

مهمتر از طول انگشتان، باز کردن دست است. برخی از دست ها کوچکتر هستند اما می توانند بیشتر کشش دهند. من با پیانیست هایی با دست های کوچکتر از دستانم روبرو شده ام که با این وجود، دهانه دستشان به اندازه دست من بود. (اگر واقعاً دست را دراز کنم، به راحتی می توانم به یک دهم و یازدهم برسم.) هر از چند گاهی با پاساژهایی روبرو می شوید که برای دست مناسب نیست. ممکن است فقط آن یک آکورد در یک قطعه باشد که در غیر این صورت بتوانید کاملاً خوب اجرا کنید. معمولاً فقط یک نت در آکورد است. در چنین مواقعی باید از قضاوت موسیقایی خود استفاده کنیم. به جای برهم زدن جریان موسیقی با تلاش و کمی زیرکی ، برای اطاعت از دستورات آهنگساز، حداقل ارزش این را دارد که ببینیم آیا می‌توانیم راه‌حل موسیقایی بیشتری برای آن نقطه پیدا کنیم. نمونه آن در سونات “Hammerklavier” بتهوون است. گفته می شود که یادگیری 32 سونات پیانو بتهوون در واقع دو پروژه است: “Hammerklavier” از یک سو و 31 سونات دیگر از سوی دیگر. خود بتهوون به ناشر خود نوشت: “بالاخره شما یک سونات دارید که 50 سال بعد پیانیست ها را مشغول می کند.” نه تنها طولانی‌ترین و احتمالاً غم‌انگیزترین حرکت آهسته در تاریخ ساز پیانو ، را شامل می‌شود، بلکه به‌ویژه آخرین موومان فراری به درستی در میان سخت‌ترین پیچاندن انگشتان نوشته شده در نظر گرفته می‌شود.

صفحه آغازین سونات حاوی آکوردی است که نیاز به کشش دست راست از B-flat به C یک اکتاو بالای آن دارد در حالی که انگشت اشاره D را می نوازد. ) این به سختی یک «مشکل بزرگ» است که فقط « پیانیستهای واقعی» بتوانند بر آن غلبه کنند. این آکورد به سادگی برای دست نوشته شده است، به خصوص با توجه به کلیدهای کمی گسترده تر در یک پیانوی مدرن در مقایسه با پیانوی بتهوون در سال 1817. برخی از پیانیست ها این آکورد را آرپژ می کنند، اما به نظر ناخوشایند است و جریان موسیقی را مختل می کند. من معتقدم که بهتر است فقط یکی از نت های پایین را حذف کنیم. (من B-flat پایین را کنار می گذارم و هیچ کس تا به حال متوجه نشده است.)

شکل

یک کاری که باید انجام دهیم این است که بین کلیدهای سیاه بازی کنیم. برخی از شستی های پیانو پیانو دارای کلاویه های مشکی کمی نازک‌تر هستند. حتی عرض کلاویه های مشکی در پیانوی مدرن ثابت نیست. در صورتی که با پیانویی با کلاویه های سیاه ضخیم تر یا نازک تر از آنچه که قبلاً عادت داشتید روبرو شوید، ارزش آن را دارد که این واقعیت را در نظر داشته باشید.

یک دست پیانوی “واقعی”

بیایید در مورد ویژگی هایی که باید در دستان خود برای نوازندگی پیانو ایجاد کنیم صحبت کنیم.
انعطاف پذیری

دست ها باید منعطف باشند اما نه هایپرموبایل – به عبارت دیگر، نه دو مفصل. انگشتان باید همیشه خمیده باشند و هرگز نباید در مفاصل به سمت عقب خم شوند.
مهارت

ما باید بتوانیم از صفحه کلید دور بزنیم. هر چه بیشتر بتوانیم با کمترین تلاش ممکن این کار را انجام دهیم، طیف وسیع‌تری از مجموعه‌ای که می‌توانیم بازی کنیم، بیشتر خواهد شد. حرکت از یک دست به حالت دیگر کار بازوها است، به ویژه زمانی که موقعیت دست ها مجاور نیستند. بازی در یک موقعیت دست معین نیاز به مهارت انگشتان دارد. این را می توان با تمرینات دقیق از جمله ترازو، آرپژ و گاهی نت های دوتایی بهبود بخشید.

رها کردن انگشتان

توانایی رها کردن انگشتان یکی از مهمترین جنبه های یک دست پیانوی واقعی است. برای نوازندگی رسا به دو چیز نیاز داریم:

رها کردن سریع انگشتان در مسیرهای سریع مهم است. این همان چیزی است که به ما امکان می‌دهد به طور مفصل بازی کنیم، آنچه را که باید به وضوح بگوییم. اگر گفتار را درهم می‌کردیم یا زمزمه می‌کردیم، درک آنچه می‌خواهیم بگوییم دشوار خواهد بود. در موسیقی هم همینطور است.مانند بیان هجاها، کلمات و عبارات در گفتار، نحوه بیان نت ها در موسیقی باید متناسب با آنچه می خواهیم بگوییم باشد تا طبیعی به نظر برسد. اگر گفتار را بیش از حد بیان کنیم، بسیار غیر طبیعی به نظر می رسد.رها کردن آهسته یا کنترل شده کلیدها نیز برای نواختن رسا مهم است. یکی از متغیرهای لمس پیانیست، سرعت انتشار است. توصیه می‌کنم برای کنترل بیشتر، کلیدها را با سرعت‌های آهسته متفاوت رها کنید.

قدرت و استقامت

در نهایت، ماهیچه های دست ما برای نواختن پیانو به قدرت خاصی نیاز دارند. بخشی از رشد عضلانی استقامت است. هر روز چندین ساعت تمرین به استقامت فیزیکی (و همچنین ذهنی) نیاز دارد. تمرین آرپژ- در حالی که بیان، پویایی و سرعت متفاوت است – راه خوبی برای تقویت قدرت و استقامت دست ها است.

نتیجه

در نهایت، مانند خواننده ها، ما فقط می توانیم با آنچه به ما داده شده است کار کنیم. در حالی که به نظر می رسد برخی از پیانیست ها دست های پیانویی “طبیعی” دارند، حتی دست های پیانیست های کنسرت نیز در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارد. دست‌های ما تا حد شگفت‌آوری شکل‌پذیر هستند. در حالی که بزرگسالان نمی توانند به طور جادویی انگشتان خود را بلندتر کنند، ما می توانیم مهارت، قدرت و حتی انعطاف پذیری آنها را افزایش دهیم.