دانلود نت پیانو Franz Shubert – Moment Musical

فرانتس پیتر شوبرت (31 ژانویه 1797 – 19 نوامبر 1828) آخرین آهنگساز اتریشیِ بزرگ و برجسته مکتب کلاسیک و از اولین آهنگسازان دوره رومانتیک است. شوبرت قبل از تولد 32 سالگی درگذشت، اما در عمر کوتاهش بسیار پرکار بود. آثارش متشکل از بیش از 600 لید Lied (ترانه به زبان آلمانی)، هفت سمفونی کامل، موسیقی مذهبی، اپرا، موسیقی بداهه، و حجم وسیعی از موسیقی مجلسی و موسیقی پیانو است. در زمان حیاتش موسیقی شوبرت تنها در وین و در میان دایره نسبتاً کوچکی مورد تحسین قرار می گرفت، اما توجه به موسیقی وی به طور قابل ملاحظه ای در دهه های بعدی پس از مرگش اوج گرفت.آهنگسازانی نظیر فلیکس مندلسون، روبرت شومان، فرانتس میست، یوهان برامس و دیگر آهنگسازان قرن نوزدهم آثار او را کشف و ترویج کردند.

زندگی شوبرت خالی از مشکلات نبود. در سال 1820 وی توسط خانه تئاتر کارتنارتوف و تئاتر وین the Karthnerthof Theatre and Theatre-an-der-Wein برای ساخت چند اپرا استخدام شد که هیچ کدام مورد استقبال قرار نگرفت. در همین زمان، ناشران موسیقی، از فرصت دادن به آهنگسازان جوانی نظیر شوبرت که موسیقی آنها سنتی محسوب نمی شد هراس داشتند.بین سالهای 1819 و 1820 ساخته های شوبرت نشان از بلوغ و پیشرفت در سبک را داشتند. قطعه ناتمام اوراتاریو لازاروس oratorio Lazarus در فوریه شروع شد. به دنبال آن قطعات کوتاه تری نظیر “Der 23. Psalm” ، “آواز ارواح بر روی آب” Gesang der Geister uber den Wassern کوارتات در دو مینور D.703، فانتزی سرگردان در دو ماژور برای پیانوD.760 و مهمترین آن ها دو اپرا در سال 1820 با نام های “برادران دوقلو” Die Zwillingsbruder و “چنگ جادویی” Die Zauberharfe بود.ساخت این دو اپرا توجه شوبرت را بیش از پیش به سمت صحنه نمایش جلب کرد که در این به دلایل مختلف کاملاً ناموفق بود. با این وجود او 20 پروژه نمایش را آغاز کرد که همه آنها با شکست مواجه شدند و خیلی زود به فراموشی سپرده شدند.در سال 1822 او با بتهوون و وبر آشنا شد ولی نتیجه این آشنایی حاصلی در پی نداشت. گفته می شود که هنگامی که شوبرت در بستر مرگ بود، بتهوون به برخی از آثار وی نگاه کرده و بیان کرده « به راستی جرقه هایی از نبوغ الهی در شوبرت وجود دارد»