چالش اجرا در حضور جمع – بخش سوم
![](https://piano4all.ir/wp-content/uploads/2022/03/33333333.jpg)
برگزیده ای از کتاب فن نواختن پیانو
بخش سوم
هنگامی که روی صحنه هستیم معلومات مان درباره فرآیندهای تکنیکی نواختن پیانو به کمک ما می شتابند. برای برقراری تندای کندتر ، می توانیم اندازه حرکات بازو ، ساعد، دست و انگشتان را بزرگتر کنیم تا برای اجرای هر یک از این حرکات اندکی زمان بیشتر صرف شود . مکث ها را کمی طولانی تر اجرا کنید و سعی کنید آرام تر و عمیق تر نفس بکشید . باید حرکات خود را بسته به میزان تنشی که حس میکنیم تنظیم کنیم. در واقع ، اگر کنترل کافی روی قطع داشته باشیم و آن چه را که میخواهیم انجام دهیم ، دقیقا بدانیم ، فوراً خواهیم توانست بر اوضاع مسلط شویم . به علاوه ، اگر بتوانیم بر تأثیرات منفی فشار غلبه کنیم ، حتی ممکن است تنش ما ، با افزودن بر کیفیت بداهه نوازی که میتواند یک اجرا را فراموش نشدنی سازد، به عنصر مفیدی تبدیل شود .
من ادعای ارائه علاج فوری برای تمام مسائلی که در اجرای برنامه پیش می آید نمی کنم. همه ما در اجراهای مان روزهای خوب و بد داریم . ولی مایلم عواملی را که باعث ایجاد مسائل و نیز رفع مسائل می شوند را مشخص کنم. این عوامل منفی قابل پیشبینی ، عوامل تهدید کننده ای در اجرا بر روی صحنه اند . زیرا مقابله با آنها میتواند به همان اندازه مقابله با عوامل غیر قابل پیش بینی ، دشوار باشد . میتوانیم انتظار اضطراب ، عدم آشنایی با پیانو و وضعیت آکوستیکی و نور سالن را داشته باشیم و با دانستن آنها ساده تر از عهده اشان برآییم . ترس هایی که باعث احساس تهوع میشوند ، قابل پیش بینی هستند اما در درجه اول به عدم آشنایی با وضعیت محیط اجرا مربوطه اند . اگر همان قطعات چندین بار متوالی دقیقاً تحت شرایط یکسانی نواخته شوند ، از میزان تنش و فشار به مقدار زیادی کاسته خواهد شد .به محض اینکه وضع ضربان قلب ، تنفس و سوخت و ساز بدن ما به حالت عادی برگردد، میتوانیم مجدداً قدرت کنترل را که در اتاق تمرین خود داریم به دست بیاوریم و مانند همیشه بنوازیم . به عبارت دیگر تعداد تکرار در نواختن یک قطعه کمک شایانی به کیفیت اجرا میکند. در عمل ، نواختن قطعه به دفعات بسیار زیاد و در شرایط کاملا آشنا می تواند باعث خستهکننده شدن تفسیر قطعه شود . با این همه ، این وضع خیلی به ندرت پیش میآید و همواره میتوان ایدههای تفصیلی ایده های تفسیری جدیدی را تجربه کرد .
دیدیم که چگونه هیجان می تواند بر تندای اجرای یک قطعه اثر بگذارد . مهمتر آنکه تنش می تواند روی نحوه فرافکنی حالت قطع تاثیر داشته باشد . گاهی عوامل بازدارنده بیش از اندازه اند و نواختن بدون حالت از آب در می آید.ئ ولی معمولاً نحوه فرافکنی و شدت احساسات اغراقآمیز میشوند . ضمناً ، این وضع امروزه متداول است و اکثر قطعاتی که در سالنهای کنسرت اجرا میشوند از این اغراق ناشی از تنش لطمه می بینند . ملودی های ساده فراتر از حد خود و توأم با هیجان نواخته میشوند و واضح است که این اغراق مفهوم واقعی قطعه را دچار اعوجاج میکنند اگر در نواختن نقاط اوج اندکی اغراق شود، میتوان آن را تحمل کرد . ولی ملودی های آرام از این رهگذر بیشترین صدمه را متحمل می شوند.ادامه دارد …
دیدگاهتان را بنویسید